چه کسی می‌تواند برای صلاح مشتریانش خود را به دریایی بزند که مهارت شنا کردن در آن را ندارد؟ یقینا اگر دو نفر چنین کاری را انجام دهند یکی از آنها معلم است. معلمان که متاسفانه زیر بار فشار کمرشکن اقتصادی و با حقوقی گاها کمتر از حتی نصف همتایانشان در دیگر نهادهای دولتی مشغول به کار هستند اگر نگوییم دلسوزترین، حداقل در زمره یکی از دلسوزترین اقشار جامعه هستند. مهمترین کار آنها شاید به نظر شما آموزش دادن باشد، اما در اصل مهمترین کار آنها «بخشیدن» است.
آنها روزی هزار بار و ده‌ها هزار بار دانش‌آموزان خود را می‌بخشند. آنها آنقدر می‌بخشند و می‌بخشند که حتی از نظر دانش‌آموزان جوانشان گاها ساده‌لوح به نظر می‌آیند. اما همچنان که زیر بار اقتصاد کمرشکن له می‌شوند باز به بخشیدن خطاهای کوچک و بزرگ دانش‌آموزان ادامه می‌دهند تا آنان را آماده کنند. آماده برای چه؟ آماده برای زندگی! اما همه دانش‌آموزان آماده نمی‌شوند و یاد نمی‌گیرند. دلیلش همه چیز می‌تواند باشد اما به هر حال برخی از این دانش‌آموزان یاد نمی‌گیرند که ببخشند.
آنها نمی‌بخشد معلم پا به سن گذاشته‌ای را که می‌توانست در شرایط تعطیلی کرونایی سرش را بگذارد و بخوابد ولی از دلسوزی فراوان و اقیانوس‌وارش این کار را نمی‌کند و شروع می‌کند به آموزش مجازی و وارد دنیایی می‌شود که برایش ناشناخته است. درست مانند پرنده‌ای که برای نجات جوجه‌هایش خود را وارد آتشی می‌کند که برایش ناشناخته است. معلمی را نمی‌بخشند که از سر ناآشنایی و برای ایفای رسالت خود‌تعریف‌کرده‌اش وارد دنیای آموزش مجازی شده است.
دانش‌آموزان اشتباه تلفظی او را مایه دست انداختن او می‌کنند. معلم فداکار به جای «آنلاین» از «آیلاند» استفاده می‌کند و توسط دانش‌آموزانی که هزاران بار اشتباه آنان را درست کرده است مایه خنده مردمان دنیای مجازی می‌شود. همان‌هایی به او می‌خندند و او را تمسخر می‌کنند که شاید در دنیای واقعی، نتوانند اثری جدی در زیست جامعه از خود نشان ندهند و تنها عملکرد واقعی‌شان وصل آشپزخانه به دستشویی است.
حال که کار به اینجا رسیده است، پیشنهادی برای فرهنگستان زبان فارسی دارم. آنها که واژه نیمه‌عربی و نامأنوس «برخط» را معادل آنلاین برگزیده‌اند، باید در چنین روزی وارد عمل شوند و واژه پرمعنای «آیلاند» را جایگزین کنند تا به تاریخ‌سازی مهمی دست بزنند و نشان دهند که نقش و جایگاه و حرمت معلم و یاددهنده چنان است که تا دنیا دنیا است، باید کلماتی که از دهانش بیرون آمده را املا و انشا کنند، باشد که رستگار شوند.