خیلی‌ها فکر می‌کنند این اصطلاح در ایران ساخته شده و استدلال می‌کنند که چون نمی‌خواهند قرنطینه را اجرا کنند یا در اجرای آن تعلل کردند، با استفاده از این واژه می‌خواهند اشتباه خود را بپوشانند. اینکه آیا ایراداتی در نحوه مقابله با کرونا قبل و در حین شیوع آن موجود بوده است یا نه، موضوع بحث این نوشتار نیست، بلکه می‌خواهم به جنبه دیگری در این زمینه اشاره کنم.
این رویکرد و استدلال نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از مردم ما با آنچه که در دنیا می‌گذرد غریبه هستند و به اطلاعات موثق جهانی دسترسی ندارند. این جنبه در دنیایی که عصر انفجار اطلاعات است بسیار قابل توجه است و باید بررسی شود که عامل این ایزوله نسبی چه چیزی است و مضرات آن و فواید محتمل آن چه چیزی؟
جنبه دیگر اینکه، علیرغم اینکه در روزهای اخیر شاهد یک همدلی و همکاری تقریبا نویدبخش بوده‌ایم، اما چنین استدلال‌هایی نشان می‌دهد اساس اعتماد در اجتماع ما خدشه‌دار شده است تا جایی که ناموثق‌ترین روایت‌ها به راحتی می‌توانند برای خود جا باز کنند، تنها به شرطی که با روایت رسمی در تضاد باشند. این جنبه از موضوع هم این سوالات را در ذهن به وجود می‌آورد که اولا اطلاع‌‌رسانی به چه روشی انجام می‌شود که همگان را اقناع و مطلع نمی‌کند؟ ثانیا چه کسانی از این شکاف موجود منتفع می‌شوند و پوشش آن را با مانع روبرو می‌کنند؟