⭕️جامعه ایران بین دو فضای مدرن و سنتی گیر افتاده است، از سنت خارج شده و به مدرنتیه وارد نشده است و این حالت بینابینی باعث ناهنجاری‌های عمیقی در کشور شده است.
⭕️چندی پیش المپیک، توجهات بسیاری را در تمام جهان و همچنین ایران به خود جذب کرد. اینک نیز پاراالمیک در حال برگزاری هست ولی میزان توجهات بسیار کاهش یافته است.
⭕️در کنار تمام دلایل و علل، نهادینه نشدن توجه به تمام اقشار و طبقات جامعه را می‌توان از علل این امر دانست. فعلا، در کشور تنها کسانی مورد توجهند که به اصطلاح اکثریت و یا هژمونی هستند. هژمونی سلامت بدنی، هژمونی زبانی، هژمونی جنسیتی، هژمونی جسمی و سلامتی و …
⭕️آنچه که هنوز کاملا و شدیدا مغفول و در عین حال نیاز و ضرورت است، این است که هیچ کشوری از یک اکثریت تشکیل نشده است و ساختارها باید بر اساس فرمول؛ اکثریت+اقلیت‌ها پیش‌بینی و اجرا شوند. این بدین معنی است که، هرچند معلولین کشور ما در اکثریت نیستند، اما در کشور وجود دارند و کشور و منابع مادی و معنوی و رسانه‌های موجود، برای آنان نیز هست و نباید در تخصیص این منابع محرومیت اعمال شود.