ترجمه و خلاصه‌نویسی؛ ابوالفضل بجانی
در توضیح اینکه چرا ورزش می‌کنیم، می‌شود بیان کرد؛ اکثرا کودکان بدین دلیل به ورزش می‌پردازند که مفرح و سرگرم‌کننده است و احتمالا زمانی مشارکت در ورزش را متوقف می‌کنند که جنبه تفریحی و سرگرمی خود را از دست بدهد. دیگر انگیزه‌ها برای مشارکت در ورزش شامل مواردی چون؛ دریافت حمایت از همسالان، والدین و معلمان؛ توسعه و رشد دادن مهارت‌های جسمانی؛ به دست آوردن تناسب و به دست آوردن دوست است.
جوانان از زمانی ورزش را رها می‌کنند که علاقه‌شان به ورزش به واسطه کم شدن جنبه سرگرم‌کنندگی ورزش کاهش پیدا کرده باشد، یا مربیان برخورد ناعادلانه انجام دهند، یا معلمان ضعیفی داشته باشند و یا اینکه دیگر فعالیت‌های غیرورزشی در اولویت زندگی آنان قرار گیرد. گزارش «ورزش در آمریکا» بیان می‌کند که اولین دلیل ترک ورزش نداشتن سرگرمی در آن است و بعد از آن خوب نبودن به اندازه هم‌تیمی‌ها و تمرکز بر کارهای کلاسی و درسی هست. علاوه بر این، با بزرگ‌تر شدن کودکان، برنده شدن اهمیت زیادی پیدا می‌کند و کودکان دوست ندارند که در ورزشی فعالیت کنند که در آن برنده نمی‌شوند یا پیشرفت نمی‌کنند.
دختران، دوبرابر بیشتر از پسران ورزش را رها می‌کنند. اصلی‌ترین دلایل این موضوع این است که آن‌ها کارهایی دیگری را برای انجام دادن به جای ورزش، برای خود پیدا می‌کنند، یا دوستانشان از ورزش می‌روند، در مورد تغییرات بدنشان دچار خجالت می‌شوند و یا اینکه نیاز به زمان آزاد بیشتری برای خود دارند. علاوه بر این، دختران اغلب اعتماد به نفس کمتری نسبت به پسران دارند و از خجالت و عواقب عاطفی باخت در ورزش بیشتر می‌هراسند. دختران متعلق به طبقه نابرخوردار جامعه، عموما دسترسی کمتری به ورزش و فعالیت بدنی دارند.
تعجب‌آور و جالب است که مشخص شده است که «برنده شدن» اولین و مهم‌ترین دلیل شرکت در ورزش نیست. اما جامعه به طور مداوم برنده شدن و رقابت را مورد ترجیح و تحسین خود قرار می‌دهد، که در نظرسنجی‌ها هم از کودکان و هم از بزرگسالان، در انتهای لیست انگیزه‌های ورزشی قرار دارد.