🔴در اکثر نقاط جهان، ورزش حرفه‌ای و علی‌الخصوص فوتبال صنعتی مولد و سودآور است که با انواع لطایف‌الحیل به درآمدزایی می‌پردازد و از محل درآمدهای حاصله به بازیکنان و مربیانش حقوق‌های کلانی نیز می‌پردازد.
🔴اما، در ایران ورزش حرفه‌ای نهادی است جیره‌خوار دولت که درآمدزایی و سودآوری ندارد، اما، بازیکنان و مربیان آن با انواع لطایف‌الحیل از دولت حقوق‌های کلان دریافت می‌کنند.
🔴در حالی که بحث حقوق‌های نجومی با شدت و حدت بالایی در جامعه طرح شده و در حال پیگیری شدن است، به نظر می‌رسد حوزه ورزش با پسوند حرفه‌ای از این تدقیق و ذره‌بینی مغفول مانده است و هنوز ظاهرا دولت‌مردان و افکار عمومی متوجه این موضوع نیستند که این بازیکنان نیز به نوعی کارمند دولت هستند و باید مشمول دقت و حساسیت پرداخت‌های نجومی شوند.
🔴به نظر می‌رسد باید بسترهای لازم برای درآمدزایی ورزش با پسوند حرفه‌ای در ایران فراهم شود، که یکی از مهم‌ترین و عمده‌ترین آن‌ها خصوصی‌سازی واقعی و ورود حساب دو دو تا چهار به حوزه ورزش است. در این صورت است که پرداخت هر میزان مبلغی هرچند کلان و نجومی هم از نظر منطقی و هم از نظر منطق تجارت و کسب و کار صحیح خواهد بود.
🔴و الا، با ادامه روند فعلی و دولتی بودن ورزش با پسوند حرفه‌ای و درآمدزا نبودن آن، به نظر می‌رسد، بهترین سیستم معقول پرداختی برای بازیکنان و مربیان پرداخت بر اساس قانون کار خواهد بود و هر مبلغی بیشتر از آن اجحاف در حق عموم مردم و مهمتر از آن ورزش سلامت‌محور و همگانی است.