♦️دانشمندان روانشناسی معتقدند، انسان موجودی مستقل از دیگران نیست و هم از لحاظ جسمی و هم روحی و روانی نیازمند به دیگران است. دیگران معمولا ما را مورد حمایت و پشتیبانی قرار میدهد که به آن «توجه خوب» گفته میشود و یا مورد سرزنش، نکوهش و تنبیه، که به آن هم «توجه بد» گفته میشود.
♦️اما قسم سومی از ارتباطات هم وجود دارد که بدترین و مخربترین نوع هم است؛ «بیتوجهی». دانشمندان معتقدند انسانها توجه بد؛ یعنی تنبیه و سرزنش را بر بیتوجهی و مهم نبودن ترجیح میدهند. این است دلیلی بر اینکه اگر کودک خردسالی را مورد بیتوجهی قرار بدهی، برای جلب توجه شما حتی میتواند شلوارش را خیس کند و حتی تنبیه را به جان بخرد. این خلاصه ساده نظریه نوازش است.
♦️ناکامی و کامجویی در ورزش امری همیشه اتفاقی نیست و مرهون تلاش، زحمت، برنامه، اقتصاد و … است، هرچند اتفاق همیشه جزیی جداییناپذیر از ورزش است.
♦️مردم ایران مانند هر ملت دیگری در دنیا نیاز به دیده شدن و مهم بودن در ورزش را دارند و وقتی «ناتوانی مدیریتی»، «ضعف اقتصادی»، «تحدید رشتههای ورزشی»، «پشت در ماندن جوانان و مستعدان» و … و احتمالا «در برخی از مواقع، اتفاقات و اشتباهات داوری» منجر به عدم ارضا این نیاز میشود، آنگاه روی به روشی میآورند که نباید. آنها شروع به حمله و فحاشی میکنند، تا دیده شوند حتی اگر بد دیده شوند.
♦️به نظر میرسد، برای اینکه مردممان خوب دیده شوند و نکنند آنکاری را که نباید بکنند، بهتر است پولهای بیحساب این ملت در رشتههای ورزشی و در حسابهای افرادی خرج نشوند که اندکترین کمکی به دیده شدن، شمرده شدن و محترم بودن این ملت در دنیا نمیکند و تنها مدل ماشین چندین نفر را به نام ورزشکار بودن ارتقا میدهد.
♦️مردم ما به دیده شدن، به غرور ملی، به توجه و به بزرگ بودن نیاز دارند، اما وقتی نمیتوانند آن را در عمل و بصورت مداوم و بدون نیاز به یادآوری گذشته به اثبات برسانند، به تنهاترین و سادهترین روش ممکن متوسل میشوند؛ آنها ناسزاگویی میکنند و فکر میکنند: فحش میدهم، پس هستم.