⚽️عادل فردوسی‌پور برای چندمین بار از دایره فوتبال و ورزش خارج شد و این‌بار از لزوم استعفای مدیران شهری در برنامه‌ای سخن گفت که هیچ ارتباطی با موضوع مدیریت شهری ندارد. این چندمین بار است که او مستقیم و یا با شیوه غیرمستقیم خاص خود که اغلب با کنایه و تکه‌پرانی همراه است خود را در نقش منجی به معرض نمایش می‌گذارد.
⚽️ویدئویی از عادل فردوسی‌پور در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد که او را سال‌ها پیش در حال شرکت در «برنامه هفتگی» مسابقه هفته، نشان می‌دهد. هیچ شخصی در زمان پخش آن برنامه حتی به فکرش هم خطور نمی‌کرد که این جوان لاغر و خجالتی که بعد از اعلام اسم طویل و دراز پِله برزیلی، با خنده‌های ریز پشت سر هم و کشیدن شانه سعی در فرار از شوخی‌های نوذری، مجری تیز و طنز آن روزهای تلویزیون، دارد، سال‌ها بعد به یکی از معروف‌ترین مجریان برنامه هفتگی، تلویزیون ایران تبدیل خواهد شد.
⚽️«ترشح بیش از اندازه» یکی از مهم‌ترین هورمون‌های بدن به نام «هورمون رشد» باعث «بزرگ شدن غیرطبیعی دست و پا و جمجه» انسان می‌شود، که اصطلاحا آکرومگالی نامیده می‌شود. این بزرگ‌شدگی اغلب با عوارض همراه است و اکثرا درمان این عارضه سخت و گاها ناممکن و یا نیازمند مراقبت مادام‌العمر است. این اختلال، شباهت زیادی با نحوه رشد و بزرگ شدن فردوسی‌پور دارد.
⚽️وی که در فضای «نبود» هیچ نوع رقیبی و در اثر «ترشح بیش از اندازه» آنچه که «انحصار» نامیده می‌شود هر هفته پیروز رقابتی تک نفره با خود است روز به روز در حال بزرگ شدن است به طوری که درآمد پیامکی هنگفت برنامه هفتگی او با سولاتی با مهندسی خاص هم، او را قانع نمی‌کند.
⚽️فردوسی‌پور، به مدد هوش سرشار خود هرازگاهی برای خروج از میدان فوتبال و میدان‌داری در زمینه‌های دیگر فضایی را انتخاب می‌کند که از فرط خلا در آن فضا، تنها نمایش او به عنوان بهترین نمایش حائز مقام اول می‌شود.
⚽️او این بار سرکی در میدان مدیریت شهری کشید و جمله‌ای را بر زبان راند که در روزهای اخیر و بعد از تاثر عمومی حاصله، بر زبان اکثریت مردم جاری بود ولی از هیچ منبع رسمی شنیده و گفته نمی‌شد. کاری که فردوسی‌پور آن را کرد و به قهرمان خودخوانده این میدان تبدیل شد. این روزها و با ادامه وضعیت انحصاری عموما تلویزیون و خصوصا برنامه نود، فردوسی‌پور می‌تواند و فعلا خواهد توانست چنین یکه‌تازانه و با کنایه‌گویی همچنان قهرمان شیرین‌زبان مردم باشد.
⚽️اما، وی باید همیشه نگران افول انحصار تلویزیون، ناشی از گسترش شبکه‌های اجتماعی و ظهور خرده‌رقبا باشد، البته، افولی که ممکن است در ایران به این زودی دامن فردوسی‌پور را نگیرد و او همچنان با انحصار تلویزیون و با کمی چاشنی کنایه و شیرین‌گفتاری همچنان در حال بزرگ کردن اسم و رسم خود باشد.