دکتر ابوالفضل بجانی

از ورزش تا فرهنگ و اجتماع

چندی پیش مقام معظم رهبری، در سخنانی ریزبینانه، بر ضرورت احتراز از اقتصاد مبتنی بر «بچه پولداری ملی» برخواسته از نفت تاکید داشتند. برای برخی ممکن است این مفهوم چندان جاافتاده نباشد، اما برای منی که تمام طول تحصیل را با قالی‌بافی سپری کرده‌ام بسیار قابل درک است. یک نصف روز مدرسه، یک نصف روز قالی‌بافی و یک نصفه تلاش و تقلای علمی. بله تعجب نکنید روز ما سه[؟!] نصفه داشت، وگرنه نمی‌توانستیم همپای افرادی که روزشان فقط یک نصفه «خوشگذرانی» بود، به تحصیل ادامه بدهیم. این دست همکلاسی‌ها با استفاده از توان مالی بالای پدر و گاها با تکیه بر «رابطه» و ندیده گرفتن «ضابطه» نمراتی نزدیک حتی گاها بالاتر از ما کسب می‌کردند که مجبور بودیم برای ادامه تحصیل یک نصفه زورکی هم برای روزمان ایجاد کنیم.

ما کار می‌کردیم، زنده می‌ماندیم و مطالعه می‌کردیم، آن‌ها خرج می‌کردند، تفریح می‌کردند و نمره می‌گرفتند. اما، اولین محک جدی «ضابطه» دست آن‌ها را رو کرد؛ کنکور. علی‌رغم، هزینه‌های نجومی خرج شده برای کنکور رتبه‌های نجومی آن‌ها هیچ موقع سودای کوچک شدن نداشت و همچنان ورود به جای مطلوب برایشان ناممکن ماند. ممکن است، چنین فضایی را درک کرده باشید، درین صورت بابت سرسختی و تلاشگری‌تان به شما تبریک می‌گویم.

و اما بعد؛ فوتبال. ذات ورزش علی‌الخصوص فوتبال رقابت است، حتی اگر مقداری پیاز داغ قضیه را زیاد کنیم، فوتبال میدان جنگی است که تنها در آن کشت‌وکشتار به واسطه قوانین ممنوع شده است، اما طرفین جنگ از هیچ تلاشی برای شکست رقیب فروگذار نخواهند بود. ذات رقابتی فوتبال مخصوصا اگر با پسوند «حرفه‌ای» نیز عجین شده باشد، تلاشی بی‌پایان در جهت «پیروزی» و یا به عبارت دقیق‌تر «سود» می‌طلبد. اما، بچه پولدار ملی بودن ما و وجود نفت بی‌پایان که مسکنی بر تمام دردهای بی‌پایان ماست، باعث شده ماهیت رقابتی فوتبال حرفه‌ای به زندگی انگلی وبال بر بیت‌المال تبدیل شود. تزریق بی‌چون‌وچرای پول نفتی که مال همه است بر گروه خاصی آنان را چنان دچار رخوت کرده است هیچ زایایی واقعی از این فوتبال متصور نیست. رابطه با دولت به عنوان مادر خرج و هراج منابع نفتی به نفع یک گروهک ورزشی حتی باعث احساس عدم عدالت و برابری در آحاد ملت نیز می‌شود.

فوتبال، گریزی ندارد، برای سرزندگی و زایایی به حرفه‌ای شدن واقعی و ایجاد سود حاصل از ضوابط و تلاش روی بیاورد. ناتوانی در سطح فردی بازیکنان و جمعی تیم‌های ملی و باشگاهی ما برای حضوری درخور و شایسته منتج از زیست در پناه دارایی‌های ملی و عدم تیکه بر توان اقتصادی ورزش و فوتبال است. این اولین گام است، در مورد گام‌های بعدی نیز صحبت خواهیم کرد.

9 thoughts on “بچه پولداری ملی و فوتبال”
  1. احسنت too
    روشنفکری واقعا روشنفکر است که هم درد مردم باشد و طعم فقر رو چشیده باشد نه اینکه ساعت ۱۰از خواب بیدار بشه وصبحانه رو در رختخاب بخوره بعد بشینه پشت لپ تاپش حرفهای گنده تر از دهانش بزنه
    «… مردم شجاع ایران با دقت تمام به نمایندگانی رای دهند که متعبد به اسلام و وفادار به مردم باشند و در خدمت به آنان احساس مسئولیت کنند، و طعم تلخ فقر را چشیده باشند و در قول و عمل مدافع اسلام پابرهنگان زمین، اسلام مستضعفین، اسلام رنجدیدگان تاریخ، اسلام عارفان مبارزه جو، اسلام پاک طینتان عارف و در یک کلمه، مدافع اسلام ناب محمدی- صلی الله علیه و آله و سلم- باشند. و افرادی را که طرفدار اسلام سرمایه داری، اسلام مستکبرین، اسلام مرفهین بی درد، اسلام منافقین، اسلام راحت طلبان، اسلام فرصت طلبان و در یک کلمه اسلام آمریکایی هستند طرد نموده و به مردم معرفی نمایند…» امام خمینی
    اگر حرف امام خمینی آن زمان عمل میشد الان در این وضعیت نبودیم

  2. سلام
    به ددیز!بترده ددیز
    تازه میرن اونجا چشم چرانی هم میکنن که افسوس اشو ما میخوریم که بازیکن مملکتمون رفته بجای بازی از بدو ورودش حرفه ی اصلیشو نشون میده!!!!!
    واما جناب علیرضا خان!!! درسته کسی که طعم فقر کشیده باشه صددر صد به جایی میرسه! ولی کسایی هستن که فقط فقیر هستن! ب قول استادمون روزشونو 3 نصفه نمیکنن! !!2 نصفه که کار میکنن و ناله از فقر میکنن و فکری برای کشیدن خودشون به بالاتر نمیکنن!!قبول کردن بدبخت باشن
    واما اونایی تا 10 میخوابن نمیتونیم بگیم که پشت لپ تاب نشستن و بزرگتر از دهنشون میحرفن!!چون اگه هم در حد حرف هم باشه ذهنش اینو درک میکنه و میگه!‌و میشه با شعار به عمل رسید!
    و کسی هم که ذهنش نمیرسه نمیتونه همیشه خودشو پشت لپ تاب مخفی کنه!!!!
    بلی بلی
    ناز شصتم!!

    1. سلاام
      لیلی خانوم من ربط حرف شما درباره فقرا وعلت فقیر ماندنشان و حرف امام خمینی که گفته بودن به کسانی رای بدهید که طعم تلخ فقر رو چشیدن و دلسوز واقعی نه تبلیغی این مردم هستن رو که آقای علیرضا در نظرشون آوردن نفهمیدم لطفا دقیقتر توضیح دهید چون که اون حرف آقای علیرضا نبود درباره فقر بلکه حرف امام (ره) بود حرفتان کمی شبه ناک هست حرفهای امام عزیز ما هیچ وقت شعار نبود نبوده و نیست این حرفها ره توشه یک ملت هستن این از بیعرضه گی خودمان هست که عمل نکردیم.
      اما کسانی که تا 10 میخوابن کسی که تا 10 میخوابه کسی هست که برای زندگی خود برنامه منظمی نداره کسی هم که در زندگی شخصی خود نظم ونظامی نداره فرد مورد اعتنایی نیست اما برحسب احتمال شاید شما راست میگویی و نمیتوان اینگونه نتیجه گیری کرد ولی ای کاش اینگونه افراد حرف و نظر خودشان را بزنن نه حرف شبکه های ماهواره ای و سایتهای مغرض رو نشخار کنند درد واقعی خود و مردم خود رو بزنن البته بین درد واقعی و اون دردی که بهشون تلقین شده از زمین تا آسمان فاصله است.
      موفق باشید یادم رفت بگم ما ترکا عجب مثلهای باحالی داریم یکیش مثل این “سوزی آت یره صاحابی گوتوسون”
      آقای بجانی من نظر خودم رو نمیبینم پاکش کردی برادر؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!
      آقا دلمون براتون خیلی تنگ شده هم شما هم آقای بابایی و همه بچه ها

      1. سلام آقای نوری
        من منظوری برا حرف امام نداشتم !جناب علیرضا گفته بودن اونایی که تا 10 میخوابن پشت لپ تاب میشینن و بزرگتر از دهنشون میحرفن!
        منظور منم این بود که نمیشه اینطور قضاوت کرد و فقط اونایی که فقیرنٰروشون حساب باز کرد!الان فقیرهایی هستن که تلاش میکنن برا کشیدن خودشون به بالاتر. ولی فقیرایی هم هست که از نظرعقلی فقیرن!!! و نمیشه به همشون یه جور نظر داد
        و حرف امام که در اون دوران گفتن و راستم بوده ولی فکر نکنم در این دوران برا همه صدق کنه!
        البته اون دورانم شاید اشخاصی بودن که از نظر عقلشون فقیرن و بدبخت موندن
        پدر من اگه سی و چن سال پیش برا درس خوندن برادر بزرگم (چهارم ابتدایی)به شهر نمیومد شاید ماهم جزء اون فقیرا بودیم !!!!
        با حالی اومده که برق ،آب نداشتن و خونمونم نیمه کاره بوده که تصور کنید زمستونش چطور بوده!
        بلی بلی
        یاد ایاممون بخیر
        روز خوش

  3. با سلام و خسته نباشید
    درآمد فصلی برخی از فوتبالیست های ایرانی در صورت تخصیص به ورزش های دیگر میتواند نتایج ارزشمندی را برای المپیک و رتبه بندی کشور در جهان به بار آورد.این در حالی است که فوتبالیست های ما تا به حال هیچ افتخار قابل توجهی را برای کشور کسب نکرده اند ولیکن ورزشهایی چون تکواندو ،کشتی،وزنه برداری،والیبال،تیراندازی،دو و میدانی و… علیرغم کم هزینه بودن افتخارات بسیاری را در عرصه بین المللی و قاره ای برای کشورمان به ثمر رسانده اند.تمامی این مسائل در کناری فساد غیر قابل انکار اکثر فوتبالیست ها موید عدم نیاز به سرمایه گذاری در این رشته ورزشی است.

دیدگاهتان را بنویسید